La tradición oral: d'equí a Somió
.jpg)
"D'equí a Somió", ye un cantar tradicional asturianu tresmitíu oralmente de xeneración en xeneración. Esta ye una versión del del perconocíu cantar xixonés que fai'l rupu de folk asturianu FELPEYU (discuYá! espublizáu nel añu 2002)
LA LLETRA:
Ai, Pinín, cásate comigo,
que mio padre va dame bon dote.
Tengo yo munches caseríes,
toles tengo yo nel cocorote.
D'equí a Somió too ye de mio,
de Somió acá too ye de mio pá.
Mira qué suerte vas a tener
cuando me lleves a mi de muyer.
Tengo una bona casería
mesmamente metá de Perlora,
con unes cuantes tierriquines
que les tengo, Pinín, de memoria.
Tengo un güertín, tengo un güertín,
que tol añu me da perexil,
y un mazanal, y un mazanal
que les mazanes me valen a rial.
En casándome mio pa dame
una cama que ye de madera,
y sólo-y falten los llargueros
y dos pates pa la cabecera.
Tamién me da bon colchoncín,
que nun tien llana, nin fueya, nin clin,
y pa con él un cabezal
fechu de paya robao nun payar.
De maíz, fabes y patates
cueyo al añu dosmil celaminos,
pero tolos cueyo n'andecha
cuando me llamen los nuestros vecinos.
Y na cubil tengo tamién
una marrana que cien años tien,
tengo un gochín, tengo un gochín,
pa que-y lu cebe, del señor Pachín.
Ai, Pinín, cásate comigo,
que mio padre va dame bon dote.
Tengo yo munches caseríes,
toles tengo yo nel cocorote.
D'equí a Somió too ye de mio,
de Somió acá too ye de mio pa.
Mira qué suerte vas a tener
cuando me lleves a mi de muyer.
Más info del grupu: Felpeyu
0 comentarios:
Publicar un comentario